لوحی از حضرت عبدالبهاء: ای عبدِ علی، مولای خویش را ملاحظه نما...
هوالابهی
ای عبدِ علی، مولای خویش را ملاحظه نما که در سبیل جمال قدم چه جانفشانی نمود و روح را به چه ارزانی مبذول فرمود. سینۀ چون سینا را سپر تیر بلا کرد و هدف سهم جفا. قلب چون آفتاب را آماج رَصاص و نشانگاه صد هزار گلولۀ پر شعلۀ جانگداز نمود، پس من و تو چه باید نمائیم؟
حیف نباشد که ناز کنیم و خویش را به بیگانه و خویش دمساز نمائیم؟ در فکر آسودگی جان و کام دل و راحتِ وجدان افتیم؟
لاوالله! پس باید اقلّاً جانی قربان نمائیم و هَوی و هَوس را کنار نهیم، پیمانه ای از آن محیط عظیم بنوشیم، بویی از آن گلشن نصیب بریم، شَرَری از آن نار محبتُ الله بهره گیریم. نه آنکه حکایتی بشنویم و روایتی استماع نماییم که فلان جانفشانی نمود و دیگری خویش را قربانی کرد، آن یک، جام ِ اَلَست به دست گرفت و دیگری در خُمخانه الهی، سرمست شد. از روایت، ثمری نه. پس باید قدمی در این میدان نهاد و کأسی نوشید...
عبدالبهاء عباس
منبع: (نشریه پیام بهائی، ش 175، ص 2)
---------------------------------
معانی لغات:
سینا: محلی که خداوند با حضرت موسی توسط درختی شعله ور، تکلم فرمود. در اینجا در تشبیه و کنایه منظور قلب انسان است که محل فیوضات رحمانی است.
سهم: تیر
آماج: هدف
رَصاص: سُرب، در اینجا گلولۀ سربی
لاوالله: نه قسم به خدا
محیط: اقیانوس
شرر: شرار، جرقّه
الست: روز اول و زمانیکه ابتدا ندارد، روزیکه خداوند به خلایق فرمود: " اَلَستُ بِرَبّکُم" یعنی آیا من خدای شما نیستم؟
ای عبدِ علی، مولای خویش را ملاحظه نما که در سبیل جمال قدم چه جانفشانی نمود و روح را به چه ارزانی مبذول فرمود. سینۀ چون سینا را سپر تیر بلا کرد و هدف سهم جفا. قلب چون آفتاب را آماج رَصاص و نشانگاه صد هزار گلولۀ پر شعلۀ جانگداز نمود، پس من و تو چه باید نمائیم؟
حیف نباشد که ناز کنیم و خویش را به بیگانه و خویش دمساز نمائیم؟ در فکر آسودگی جان و کام دل و راحتِ وجدان افتیم؟
لاوالله! پس باید اقلّاً جانی قربان نمائیم و هَوی و هَوس را کنار نهیم، پیمانه ای از آن محیط عظیم بنوشیم، بویی از آن گلشن نصیب بریم، شَرَری از آن نار محبتُ الله بهره گیریم. نه آنکه حکایتی بشنویم و روایتی استماع نماییم که فلان جانفشانی نمود و دیگری خویش را قربانی کرد، آن یک، جام ِ اَلَست به دست گرفت و دیگری در خُمخانه الهی، سرمست شد. از روایت، ثمری نه. پس باید قدمی در این میدان نهاد و کأسی نوشید...
عبدالبهاء عباس
منبع: (نشریه پیام بهائی، ش 175، ص 2)
---------------------------------
معانی لغات:
سینا: محلی که خداوند با حضرت موسی توسط درختی شعله ور، تکلم فرمود. در اینجا در تشبیه و کنایه منظور قلب انسان است که محل فیوضات رحمانی است.
سهم: تیر
آماج: هدف
رَصاص: سُرب، در اینجا گلولۀ سربی
لاوالله: نه قسم به خدا
محیط: اقیانوس
شرر: شرار، جرقّه
الست: روز اول و زمانیکه ابتدا ندارد، روزیکه خداوند به خلایق فرمود: " اَلَستُ بِرَبّکُم" یعنی آیا من خدای شما نیستم؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر