مناجات هائی برای اطفال
در دیانت بهائی ادعیه و مناجات های بسیاری برای موضوعات خاص وجود دارد. از جمله آنها مناجات هائی است که برای اطفال وجود دارد. کودکان بهائی می آموزند که هر صبح و شام، به تلاوت دعا و مناجات با لحن خوش بپردازند.
در ادامه، نمونه هایی از مناجات های حضرت عبدالبهاء، مخصوص کودکان، ارائه می شود:
هوالله
خداوندا این طفل صغیر را در آغوش محبّتت پرورش فرما و از ثَدی عنایت، شیر ده. این نهال تازه را در گلشن محبّتت بنشان و به رَشَحاتِ سَحابِ عنایت، پرورش ده؛ از اطفال ملکوت کن و به جهان لاهوت هدایت نما. توئی مقتدر و مهربان و توئی دهنده و بخشنده و سابقُ الاِنعام.
*********
هوالابهی
ای خدای مهربان، این نوگل گلستان محبّتت را از شبنم عنایت، تر و تازه بفرما و این تازه نهال بوستان هدایت را به تربیت باغبان احدیّت پرورش ده و این شاخِ سبز را در گلشن الطاف، مزیّن به شکوفه و برگ کن و این دُردانۀ معرفتت را در آغوش صدف رحمت بپرور. ای خداوند، هر مستمندی را توانگر نما و هر دردمندی را درمان بخش هر فقیری را به گنج روان دلالت کن و هر اسیری را از زنجیر قُیود، آزادی بخش. توئی توانا و بینا و آگاه و شنوا. تأیید احسان نما.
*********
هوالله
ای خدا، طفل معصومم، در پناه خود حفظ نما، عنایتی کن، رحمتی بفرما، تربیت نما، به نعمت بپرور، قابلیّتی بخش تا ملکوتی گردم، ربّانی شوم، روحانی شوم، نورانی گردم. توئی مقتدر و توانا و مهربان.
*********
هوالله
ای بدیع الالطاف، لطفی بدیع نما و لطافت ربیع بخشا. ما نهالانیم به دست مرحمتت کِشته و با آب و گِل مودّتت سرشته، محتاج جوی عطای توئیم و شایان ابر سَخای تو. این کِشتِ امید را به خود مگذار و از باران عنایت دریغ مدار. از سحاب جودت ببار تا نهال وجود به بار آید و دلبر مقصود در کنار. وَالبَهاءُ عَلیٰ اَهلِ البَهاء.
*********
هوالله
ای پاک یزدان، این نهالان جویبار هدایت را از باران ابر عنایت، تر و تازه فرما و به نسیم ریاض احدیّت اهتزازی بخش و به حرارت شمس حقیقت جانی تازه عطا نما. تا نَشْو و نَما نمایند و روز به روز ترقّی کنند و شکفته گردند و پُر بار و برگ شوند. ای پروردگار، جمله را هوشیار کن و قوت و اقتدار بخش و مظاهر تأیید و توفیق نما که در نهایت برازندگی در بین خَلق، محشور شوند. توئی مقتدر و توانا.
*********
هوالله
ای ایزد دادگر ای خدای مهرپرور ما نهالان بوستان توئیم به دست مرحمتت کِشته و به جبهۀ ما خط محبّتت نوشته. کُل را اشجار پر ثمر کن و همۀ ما را درختان بارور فرما. حروفات مُفرَده ایم، کلمات باهرات نما. کلمات مُجمله ایم، آیات بَیِّنات فرما، اوراق باطله ایم، کتاب مُبین کن. نقاط سافله ایم، اَحرُف عِلّیین نما. ذلیل و خواریم از ذلّت بِرَهان. بی برگ و باریم به برگ و نوا رسان. گنج ملکوت خواهیم و کَنز لاهوتی طلبیم. غنای حقیقی جوئیم و از بقای معنوی سخن گوئیم. هر که را پرتو آفتاب درخشانت گیرد، از ظلمت تُراب بیزار است و هر که را آبِ ناب سیراب نماید، از نمایش ِ سراب، در کنار. پس ای پروردگار، نیستی آموز تا نار ِ هستی برافروزد و حجاب خودپرستی بسوزد؛ تا میان حبیب و محبوب آشنائی افتد و بین طالب و مطلوب، رسم جدائی برافتد. توئی دهنده و بخشنده و مهربان اِنَّکَ اَنتَ الکَریمُ َالعزیزُ المَنّان.
*********
هوالله
پروردگارا این اطفال را نهال های بیهمال کن و در حدیقۀ میثاق، نشو و نما بخش و به فیض سحاب ملکوت ابهی، طراوت و لطافت ده. مهربانا طفل صغیرم به دُخول در ملکوت، کبیر فرما. در زمینم آسمانی فرما، ناسوتیَم لاهوتی فرما، ظلمانیَم نورانی کن، جسمانیَم روحانی نما و مظهر فیوضات نامتناهی فرما توئی مقتدر و مهربان.
*********
هوالله
خداوندا مهربانا کودکانیم بینوا و طفلانیم در نهایت فقر و فنا، ولی سبزۀ جویبار توئیم و نهال های پر شکوفه بهار تو. از رشحات سحاب رحمت، طراوتی بخش و از حرارت آفتاب موهبت، نَشو و نَما احسان فرما. از نسیم حدائق حقایق، لطافتی عنایت کن و در بوستان معارف، درختان پر برگ و بار فرما. در افق سعادت ابدی، نجوم ساطِعُ الاَنوار کن و در انجمن عالم انسانی، چراغهای نورانی نما. پروردگارا اگر بنوازی هر یک شهباز اوج عرفان گردیم و اگر بگذاری، بگدازیم و به ضرر و زیان گرفتار شویم هر چه هستیم از توئیم و به درگاهت پناه آریم. توئی دهنده و بخشنده و توانا.
منبع: مجموعه مناجات های حضرت عبدالبهاء، چاپ دوم، 2001 میلادی
در دیانت بهائی ادعیه و مناجات های بسیاری برای موضوعات خاص وجود دارد. از جمله آنها مناجات هائی است که برای اطفال وجود دارد. کودکان بهائی می آموزند که هر صبح و شام، به تلاوت دعا و مناجات با لحن خوش بپردازند.
در ادامه، نمونه هایی از مناجات های حضرت عبدالبهاء، مخصوص کودکان، ارائه می شود:
هوالله
خداوندا این طفل صغیر را در آغوش محبّتت پرورش فرما و از ثَدی عنایت، شیر ده. این نهال تازه را در گلشن محبّتت بنشان و به رَشَحاتِ سَحابِ عنایت، پرورش ده؛ از اطفال ملکوت کن و به جهان لاهوت هدایت نما. توئی مقتدر و مهربان و توئی دهنده و بخشنده و سابقُ الاِنعام.
*********
هوالابهی
ای خدای مهربان، این نوگل گلستان محبّتت را از شبنم عنایت، تر و تازه بفرما و این تازه نهال بوستان هدایت را به تربیت باغبان احدیّت پرورش ده و این شاخِ سبز را در گلشن الطاف، مزیّن به شکوفه و برگ کن و این دُردانۀ معرفتت را در آغوش صدف رحمت بپرور. ای خداوند، هر مستمندی را توانگر نما و هر دردمندی را درمان بخش هر فقیری را به گنج روان دلالت کن و هر اسیری را از زنجیر قُیود، آزادی بخش. توئی توانا و بینا و آگاه و شنوا. تأیید احسان نما.
*********
هوالله
ای خدا، طفل معصومم، در پناه خود حفظ نما، عنایتی کن، رحمتی بفرما، تربیت نما، به نعمت بپرور، قابلیّتی بخش تا ملکوتی گردم، ربّانی شوم، روحانی شوم، نورانی گردم. توئی مقتدر و توانا و مهربان.
*********
هوالله
ای بدیع الالطاف، لطفی بدیع نما و لطافت ربیع بخشا. ما نهالانیم به دست مرحمتت کِشته و با آب و گِل مودّتت سرشته، محتاج جوی عطای توئیم و شایان ابر سَخای تو. این کِشتِ امید را به خود مگذار و از باران عنایت دریغ مدار. از سحاب جودت ببار تا نهال وجود به بار آید و دلبر مقصود در کنار. وَالبَهاءُ عَلیٰ اَهلِ البَهاء.
*********
هوالله
ای پاک یزدان، این نهالان جویبار هدایت را از باران ابر عنایت، تر و تازه فرما و به نسیم ریاض احدیّت اهتزازی بخش و به حرارت شمس حقیقت جانی تازه عطا نما. تا نَشْو و نَما نمایند و روز به روز ترقّی کنند و شکفته گردند و پُر بار و برگ شوند. ای پروردگار، جمله را هوشیار کن و قوت و اقتدار بخش و مظاهر تأیید و توفیق نما که در نهایت برازندگی در بین خَلق، محشور شوند. توئی مقتدر و توانا.
*********
هوالله
ای ایزد دادگر ای خدای مهرپرور ما نهالان بوستان توئیم به دست مرحمتت کِشته و به جبهۀ ما خط محبّتت نوشته. کُل را اشجار پر ثمر کن و همۀ ما را درختان بارور فرما. حروفات مُفرَده ایم، کلمات باهرات نما. کلمات مُجمله ایم، آیات بَیِّنات فرما، اوراق باطله ایم، کتاب مُبین کن. نقاط سافله ایم، اَحرُف عِلّیین نما. ذلیل و خواریم از ذلّت بِرَهان. بی برگ و باریم به برگ و نوا رسان. گنج ملکوت خواهیم و کَنز لاهوتی طلبیم. غنای حقیقی جوئیم و از بقای معنوی سخن گوئیم. هر که را پرتو آفتاب درخشانت گیرد، از ظلمت تُراب بیزار است و هر که را آبِ ناب سیراب نماید، از نمایش ِ سراب، در کنار. پس ای پروردگار، نیستی آموز تا نار ِ هستی برافروزد و حجاب خودپرستی بسوزد؛ تا میان حبیب و محبوب آشنائی افتد و بین طالب و مطلوب، رسم جدائی برافتد. توئی دهنده و بخشنده و مهربان اِنَّکَ اَنتَ الکَریمُ َالعزیزُ المَنّان.
*********
هوالله
پروردگارا این اطفال را نهال های بیهمال کن و در حدیقۀ میثاق، نشو و نما بخش و به فیض سحاب ملکوت ابهی، طراوت و لطافت ده. مهربانا طفل صغیرم به دُخول در ملکوت، کبیر فرما. در زمینم آسمانی فرما، ناسوتیَم لاهوتی فرما، ظلمانیَم نورانی کن، جسمانیَم روحانی نما و مظهر فیوضات نامتناهی فرما توئی مقتدر و مهربان.
*********
هوالله
خداوندا مهربانا کودکانیم بینوا و طفلانیم در نهایت فقر و فنا، ولی سبزۀ جویبار توئیم و نهال های پر شکوفه بهار تو. از رشحات سحاب رحمت، طراوتی بخش و از حرارت آفتاب موهبت، نَشو و نَما احسان فرما. از نسیم حدائق حقایق، لطافتی عنایت کن و در بوستان معارف، درختان پر برگ و بار فرما. در افق سعادت ابدی، نجوم ساطِعُ الاَنوار کن و در انجمن عالم انسانی، چراغهای نورانی نما. پروردگارا اگر بنوازی هر یک شهباز اوج عرفان گردیم و اگر بگذاری، بگدازیم و به ضرر و زیان گرفتار شویم هر چه هستیم از توئیم و به درگاهت پناه آریم. توئی دهنده و بخشنده و توانا.
منبع: مجموعه مناجات های حضرت عبدالبهاء، چاپ دوم، 2001 میلادی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر