لوح أصْلُ كُلِّ الْخَير:
هُوَ اللهُ العَلیّّ الاَعْْلیٰ
أصْلُ كُلِّ الْخَير:
هُوَ الاِعْتِمادُ عَلَى اللهِ وَ الاِنْقيادُ لِاَمْرِهِ وَ الرِّضاءُ بِمَرْضاتِهِ. [1]
أصْلُ الْحِكْمَةِ:
هِیَ الْخَشْيَةُ عَن ِاللهِ عَزَّ ذِكْرُهُ وَ الْمَخافَةُ مِنْ سَطْوَتِهِ وَ سِياطِهِ وَ الْوَجَلُ مِنْ مَظاهِر ِعَدْلِهِ وَ قَضائِهِ. [2]
رَأسُ الدّين:
هُوَ الاِقْرارُ بِما نُزِّلَ مِنْ عِنْدِ اللهِ وَ الاِتِّباعُ لِما شُرِعَ في مُحْكَمِ كِتابِهِ. [3]
أصْلُ الْعِزّةِ:
هِیَ قَناعَةُ الْعَبْدِ بِما رُزِقَ بِهِ وَ الاِكْتِفاء بِما قُدِّرَ لَهُ. [4]
أصْلُ الْحُبِّ:
هُوَ اِقْبالُ الْعَبْدِ اِلَى الْمَحْبُوبِ وَ الاِعْراضُ عَمّا سِواهُ وَ لَمْ يَكُنْ مُرادُهُ اِلّا ما اَرادُ مَولاهُ. [5]
أصْلُ الذِّكْر:
هُوَ القِيامُ عَلَى الْمَذكُور وَ النِّسْيانُ عَنْ وَرائِهِ. [6]
رَأسُ التَّوَكُّل:
هُوَ اقْتِرافُ الْعَبْدِ وَ اكْتِسابُهُ فِی الدُّنْيا وَ اعْتِصامُهُ بِاللهِ وَ انْحِصارُ النّظَرَ اِلَى فَضْلِ مَولاهُ اِذْ اِلَيْهِ يُرْجَعُ اُمُورُ الْعَبْدِ فِي مُنْقَلَبِهِ وَ مَثْواهُ. [7]
رَأسُ الاِنْقِطاع:
هُوَ التّوَجُّهُ اِلى شَطْرِ اللهِ وَ الْوُرُودُ عَلَيْهِ وَ النَّظَرُ اِلَيْهِ وَ الشَّهادَةُ بَيْنَ يَدَيْهِ. [8]
رَأسُ الْفِطْرَةِ:
هِیَ الاِقْرارُ بِالاِفْتِقارِ وَ الْخُضُوعُ بِالاِخْتِيارِ بَيْنَ يَدَیِ اللهِ الْمَلِكِ الْعَزيز ِ الْمُخْتارِ. [9]
رَأسُ الْقُدْرَةِ وَ الشُّجاعَةِ:
هِیَ اِعْلاءُ كَلِمَةِ اللهِ وَ الاِسْتِقامَةُ عَلى حُبِّهِ. [10]
رَأسُ الاِحْسانِ:
هُوَ اِظْهارُ الْعَبْدِ بِما اَنْعَمَهُ اللهُ وَ شُكْرُهُ في كُلِّ الاَحْوالِ وَ في جَميعِ الاَحْيانِ. [11]
رَأسُ التِّجارَةِ:
هِیَ حُبّي بِهِ يَسْتَغْنى كُلُّ شَیءٍ عَنْ كُلِّ شَیءٍ وَ بِدُونِهِ يَفْتَقِرُ كُلِّ شَیءٍ عَنْ كُلِّ شَیءٍ وَ هَذا ما رُقِمَ مِنْ اِصْبَع ِ عِزٍّ مُنير ٍ. [12]
رَأسُ الْهمّةِ:
هِیَ اِنْفاقُ الْمَرءِ عَلى نَفْسِهِ وَ عَلى اَهْلِهِ وَ الْفُقَراءِ مِنْ اِخْوَتِهِ في دينِهِ. [13]
رَأسُ الاِيمانِ:
هُوَ التّقَلُّلُ فِی الْقَولِ وَ التّكَثّرُ فِِی الْعَمَلِ وَ مَنْ كانَ اَقْوالُهُ اَزْيَدَ مِنْ اَعْمالِهِ فَاعْلَمُوا اِنَّ عَدَمُهُ خَيْرٌ مِنْ وُجُودِهِ وَ فَنائُهُ اَحْسَنُ مِنْ بَقائِهِ. [14]
أصْلُ الْعافِيةِ:
هِیَ الصَّمْتُ وَ النَّظَرُ اِلَى الْعاقِبَةِ وَ الاِنْزِواءُ مِنَ الْبَرِيّةِ. [15]
أصْلُ كُلِّ الشَّرِّ:
هُوَ اِغْفالُ الْعَبْدِ عَنْ مَولاهُ وَ اِقْبالُهُ إلَى ما سِواهُ. [16]
أصْلُ النّارِ:
هِیَ الْجِحادُ فِی آياتِ اللهِ وَ الْمُجادَلَةَ بِما يُنَزِّلُ مِنْ عِنْدِهِ وَ الاِنْکارُ بِهِ وَ الاِسْتِكْبارُ عَلَيهِ. [17]
أصْلُ كل الْعُلُوم:
هُوَ عِرْفانُ اللهِ جَلَّ جَلالُهُ وَ هذا لَنْ يُحَقِّقَ اِلّا بِعِرْفانِ مَظْهَرِ نَفْسِهِ. [18]
رَأسُ الذِّلَّةِ:
هِیَ الْخُرُوجُ عَنْ ظِلِّ الرَّحْمنِ وَ الدُّخُولُ فِي ظِلِّ الشِّيْطانِ. [19]
رَأسُ الْكُفْر:
هُوَ الشِّرْكُ بِاللهِ وَ الاِعْتِمادُ عَلى سِواهُ وَ الْفَرارُ عَنْ قَضاياهُ. [20]
أصْلُ الْخُسْرانِ:
لِمَنْ مَضَتْ اَيّامُهُ وَ ما عَرَفَ نَفْسَهُ. [21]
رَأسُ كُلِّ ما اَذْكَرْناهُ لَكَ:
هُوَ الاِنْصافُ وَ هُوَ خُرُوجُ الْعَبْدِ عَن ِ الْوَهْمِ وَ التَّقْليدِ وَ التَّفَرُّسُ فِي مَظاهِر ِ الصُّنْعِ بِنَظَرِ التُّوحيدِ وَ الْمُشاهَدَةُ في كُلِّ الاُمُورِ بِبَصَرِ الْحَديدِ.كَذلِكَ عَلَّمْناكَ وَ صَرَّفْنا لَكَ كَلِماتِ الْحِكْمَةِ لِتَشْكُرَ اللهَ رَبَّکَ في نَفْسِکََ وَ تَفْتَخِرَ بِها بَيْنَ الْعالَمينَ. [22]
از آثار حضرت بهاءالله
---------------------
ترجمه لوح اصل کل الخیر به فارسی:
اوست خداوند بلند مرتبه و اعلی (بالاترین)
[1]
(اصل همه خوبی ها:اعتماد به خداوند است و سرسپردن به امر او و راضی بودن به رضای او)
[2]
(اصل حکمت: ترس از خدایی که نامش بلند مرتبه است و ترس از قهر و غضب او و خوف از عدل و قضای او.)
[3]
(بالاترین حدِّ دین: اقرار به آنچه از نزد خدا نازل شده است و پیروی از آنچه در کتاب محکم الهی وضع گردیده است.)
[4]
(اصل عزّت: قناعت بنده به آنچه برایش روزی مقرّر شده و اکتفا به آنچه برای او مقدّر گردیده است.)
[5]
(اصل دوست داشتن: رو کردن به سوی محبوب و روی گرداندن از آنچه غیر از اوست و مرادش چیزی نیست مگر آنچه مولایش خواسته است.)
[6]
(اصل ذکر: به پا خاستن برای "ذکر شده" (خداوند) و فراموشی از آنچه غیر اوست.)
[7]
(بالاترین حدّ توکّل: اشتغال فرد به کار و اکتساب (روزی) در دنیا و متوسّل شدن به خدا و منحصر کردن توجه به فضل مولایش است که امور بنده در مرجع و محلّش به سوی او راجع می شود.)
[8]
(بالاترین حدّ انقطاع: توجه نمودن به سوی خدا و وارد شدن در سَمت او و نگریستن به جانب او و شهادت در میان دستان او است.)
[9]
(بالاترین حدّ فطرت: اقرار به نیازمندی و فقر (در مقابل خدا) و فروتنی از روی اختیار، بین دستان خداوندی که صاحب مُلک و عزیز و مختار است.)
[10]
(بالاترین حدّ قدرت و شجاعت: بلند نمودن کلام الهی و استقامت بر دوستی اوست.)
[11]
(بالاترین حدّ احسان: اظهار کردن بنده به نعمت های خدا و شکر او در همه احوال و در تمام اوقات است.)
[12]
(بالاترین حدّ تجارت: دوست داشتن من (خدا) است که به آن هر شیئی از شیء دیگر، بی نیاز می شود و بدون آن هر شیئی به هر شیء دیگر محتاج می شود و این است آنچه از سرانگشت خداوند بلندمرتبۀ روشن، رقم خورده است.)
[13]
(بالاترین حدّ همّت: انفاق انسان به خودش و خانواده اش و برادران نیازمند دینیش است.)
[14]
(بالاترین حدّ ایمان: کم کردن از گفتار و افزودن بر عمل است و کسی که گفتاراش از اعمالش پیشی بگیرد، پس بدانید که نبودش بهتر از وجودش؛ و فنایش بهتر از بقایش است.)
[15]
(اصل عافیت (سلامت): صَمت و سکوت و توجه به عاقبت و دوری جستن از مردم است.)
[16]
(اصل همه بدی ها: غافل شدن بنده از مولایش و رو کردن به آنچه غیر اوست.)
[17]
(اصل آتش: انکار و تکذیب آیات الهی و مُجادله به آنچه از جانب او نازل شده است و انکار کردن آن و تکبّر جُستن نسبت به آن است.)
[18]
(اصل همه دانش ها: عرفان و شناخت خداوند بلندمرتبه است و این محقّق نمی شود مگر به شناخت مظهر نفس او (پیامبران).)
[19]
(بالاترین حدّ ذلّت و خواری: خارج شدن از سایۀ خداوند رحمان و داخل شدن در سایۀ شیطان است.)
[20]
(بالاترین حدّ کفر: شریک گرفتن برای خدا و اعتماد به غیر او و فرار کردن از قضای او است.)
[21]
(اصل خُسران و زیان: برای کسی است که روزهایش را سپری کند ولی خودش را نشناسد.)
[22]
(بالاترین حدّ تمام آنچه برای تو ذکر کردیم: انصاف است و آن خروج از وَهم و تقلید؛ و جستجو در مظاهر آفرینش خداوند به دیدۀ توحید، و مشاهده کردن در همه امور به چشم تیزبین است. به درستی که ما تو را آگاه کردیم و کلمات حکمت را برای تو صرف کردیم برای آنکه شُکر کنی خداوند پرورش دهندۀ تو در نَفست را و به آن افتخار کنی در میان همۀ عَوالِم.)
هُوَ اللهُ العَلیّّ الاَعْْلیٰ
أصْلُ كُلِّ الْخَير:
هُوَ الاِعْتِمادُ عَلَى اللهِ وَ الاِنْقيادُ لِاَمْرِهِ وَ الرِّضاءُ بِمَرْضاتِهِ. [1]
أصْلُ الْحِكْمَةِ:
هِیَ الْخَشْيَةُ عَن ِاللهِ عَزَّ ذِكْرُهُ وَ الْمَخافَةُ مِنْ سَطْوَتِهِ وَ سِياطِهِ وَ الْوَجَلُ مِنْ مَظاهِر ِعَدْلِهِ وَ قَضائِهِ. [2]
رَأسُ الدّين:
هُوَ الاِقْرارُ بِما نُزِّلَ مِنْ عِنْدِ اللهِ وَ الاِتِّباعُ لِما شُرِعَ في مُحْكَمِ كِتابِهِ. [3]
أصْلُ الْعِزّةِ:
هِیَ قَناعَةُ الْعَبْدِ بِما رُزِقَ بِهِ وَ الاِكْتِفاء بِما قُدِّرَ لَهُ. [4]
أصْلُ الْحُبِّ:
هُوَ اِقْبالُ الْعَبْدِ اِلَى الْمَحْبُوبِ وَ الاِعْراضُ عَمّا سِواهُ وَ لَمْ يَكُنْ مُرادُهُ اِلّا ما اَرادُ مَولاهُ. [5]
أصْلُ الذِّكْر:
هُوَ القِيامُ عَلَى الْمَذكُور وَ النِّسْيانُ عَنْ وَرائِهِ. [6]
رَأسُ التَّوَكُّل:
هُوَ اقْتِرافُ الْعَبْدِ وَ اكْتِسابُهُ فِی الدُّنْيا وَ اعْتِصامُهُ بِاللهِ وَ انْحِصارُ النّظَرَ اِلَى فَضْلِ مَولاهُ اِذْ اِلَيْهِ يُرْجَعُ اُمُورُ الْعَبْدِ فِي مُنْقَلَبِهِ وَ مَثْواهُ. [7]
رَأسُ الاِنْقِطاع:
هُوَ التّوَجُّهُ اِلى شَطْرِ اللهِ وَ الْوُرُودُ عَلَيْهِ وَ النَّظَرُ اِلَيْهِ وَ الشَّهادَةُ بَيْنَ يَدَيْهِ. [8]
رَأسُ الْفِطْرَةِ:
هِیَ الاِقْرارُ بِالاِفْتِقارِ وَ الْخُضُوعُ بِالاِخْتِيارِ بَيْنَ يَدَیِ اللهِ الْمَلِكِ الْعَزيز ِ الْمُخْتارِ. [9]
رَأسُ الْقُدْرَةِ وَ الشُّجاعَةِ:
هِیَ اِعْلاءُ كَلِمَةِ اللهِ وَ الاِسْتِقامَةُ عَلى حُبِّهِ. [10]
رَأسُ الاِحْسانِ:
هُوَ اِظْهارُ الْعَبْدِ بِما اَنْعَمَهُ اللهُ وَ شُكْرُهُ في كُلِّ الاَحْوالِ وَ في جَميعِ الاَحْيانِ. [11]
رَأسُ التِّجارَةِ:
هِیَ حُبّي بِهِ يَسْتَغْنى كُلُّ شَیءٍ عَنْ كُلِّ شَیءٍ وَ بِدُونِهِ يَفْتَقِرُ كُلِّ شَیءٍ عَنْ كُلِّ شَیءٍ وَ هَذا ما رُقِمَ مِنْ اِصْبَع ِ عِزٍّ مُنير ٍ. [12]
رَأسُ الْهمّةِ:
هِیَ اِنْفاقُ الْمَرءِ عَلى نَفْسِهِ وَ عَلى اَهْلِهِ وَ الْفُقَراءِ مِنْ اِخْوَتِهِ في دينِهِ. [13]
رَأسُ الاِيمانِ:
هُوَ التّقَلُّلُ فِی الْقَولِ وَ التّكَثّرُ فِِی الْعَمَلِ وَ مَنْ كانَ اَقْوالُهُ اَزْيَدَ مِنْ اَعْمالِهِ فَاعْلَمُوا اِنَّ عَدَمُهُ خَيْرٌ مِنْ وُجُودِهِ وَ فَنائُهُ اَحْسَنُ مِنْ بَقائِهِ. [14]
أصْلُ الْعافِيةِ:
هِیَ الصَّمْتُ وَ النَّظَرُ اِلَى الْعاقِبَةِ وَ الاِنْزِواءُ مِنَ الْبَرِيّةِ. [15]
أصْلُ كُلِّ الشَّرِّ:
هُوَ اِغْفالُ الْعَبْدِ عَنْ مَولاهُ وَ اِقْبالُهُ إلَى ما سِواهُ. [16]
أصْلُ النّارِ:
هِیَ الْجِحادُ فِی آياتِ اللهِ وَ الْمُجادَلَةَ بِما يُنَزِّلُ مِنْ عِنْدِهِ وَ الاِنْکارُ بِهِ وَ الاِسْتِكْبارُ عَلَيهِ. [17]
أصْلُ كل الْعُلُوم:
هُوَ عِرْفانُ اللهِ جَلَّ جَلالُهُ وَ هذا لَنْ يُحَقِّقَ اِلّا بِعِرْفانِ مَظْهَرِ نَفْسِهِ. [18]
رَأسُ الذِّلَّةِ:
هِیَ الْخُرُوجُ عَنْ ظِلِّ الرَّحْمنِ وَ الدُّخُولُ فِي ظِلِّ الشِّيْطانِ. [19]
رَأسُ الْكُفْر:
هُوَ الشِّرْكُ بِاللهِ وَ الاِعْتِمادُ عَلى سِواهُ وَ الْفَرارُ عَنْ قَضاياهُ. [20]
أصْلُ الْخُسْرانِ:
لِمَنْ مَضَتْ اَيّامُهُ وَ ما عَرَفَ نَفْسَهُ. [21]
رَأسُ كُلِّ ما اَذْكَرْناهُ لَكَ:
هُوَ الاِنْصافُ وَ هُوَ خُرُوجُ الْعَبْدِ عَن ِ الْوَهْمِ وَ التَّقْليدِ وَ التَّفَرُّسُ فِي مَظاهِر ِ الصُّنْعِ بِنَظَرِ التُّوحيدِ وَ الْمُشاهَدَةُ في كُلِّ الاُمُورِ بِبَصَرِ الْحَديدِ.كَذلِكَ عَلَّمْناكَ وَ صَرَّفْنا لَكَ كَلِماتِ الْحِكْمَةِ لِتَشْكُرَ اللهَ رَبَّکَ في نَفْسِکََ وَ تَفْتَخِرَ بِها بَيْنَ الْعالَمينَ. [22]
از آثار حضرت بهاءالله
---------------------
ترجمه لوح اصل کل الخیر به فارسی:
اوست خداوند بلند مرتبه و اعلی (بالاترین)
[1]
(اصل همه خوبی ها:اعتماد به خداوند است و سرسپردن به امر او و راضی بودن به رضای او)
[2]
(اصل حکمت: ترس از خدایی که نامش بلند مرتبه است و ترس از قهر و غضب او و خوف از عدل و قضای او.)
[3]
(بالاترین حدِّ دین: اقرار به آنچه از نزد خدا نازل شده است و پیروی از آنچه در کتاب محکم الهی وضع گردیده است.)
[4]
(اصل عزّت: قناعت بنده به آنچه برایش روزی مقرّر شده و اکتفا به آنچه برای او مقدّر گردیده است.)
[5]
(اصل دوست داشتن: رو کردن به سوی محبوب و روی گرداندن از آنچه غیر از اوست و مرادش چیزی نیست مگر آنچه مولایش خواسته است.)
[6]
(اصل ذکر: به پا خاستن برای "ذکر شده" (خداوند) و فراموشی از آنچه غیر اوست.)
[7]
(بالاترین حدّ توکّل: اشتغال فرد به کار و اکتساب (روزی) در دنیا و متوسّل شدن به خدا و منحصر کردن توجه به فضل مولایش است که امور بنده در مرجع و محلّش به سوی او راجع می شود.)
[8]
(بالاترین حدّ انقطاع: توجه نمودن به سوی خدا و وارد شدن در سَمت او و نگریستن به جانب او و شهادت در میان دستان او است.)
[9]
(بالاترین حدّ فطرت: اقرار به نیازمندی و فقر (در مقابل خدا) و فروتنی از روی اختیار، بین دستان خداوندی که صاحب مُلک و عزیز و مختار است.)
[10]
(بالاترین حدّ قدرت و شجاعت: بلند نمودن کلام الهی و استقامت بر دوستی اوست.)
[11]
(بالاترین حدّ احسان: اظهار کردن بنده به نعمت های خدا و شکر او در همه احوال و در تمام اوقات است.)
[12]
(بالاترین حدّ تجارت: دوست داشتن من (خدا) است که به آن هر شیئی از شیء دیگر، بی نیاز می شود و بدون آن هر شیئی به هر شیء دیگر محتاج می شود و این است آنچه از سرانگشت خداوند بلندمرتبۀ روشن، رقم خورده است.)
[13]
(بالاترین حدّ همّت: انفاق انسان به خودش و خانواده اش و برادران نیازمند دینیش است.)
[14]
(بالاترین حدّ ایمان: کم کردن از گفتار و افزودن بر عمل است و کسی که گفتاراش از اعمالش پیشی بگیرد، پس بدانید که نبودش بهتر از وجودش؛ و فنایش بهتر از بقایش است.)
[15]
(اصل عافیت (سلامت): صَمت و سکوت و توجه به عاقبت و دوری جستن از مردم است.)
[16]
(اصل همه بدی ها: غافل شدن بنده از مولایش و رو کردن به آنچه غیر اوست.)
[17]
(اصل آتش: انکار و تکذیب آیات الهی و مُجادله به آنچه از جانب او نازل شده است و انکار کردن آن و تکبّر جُستن نسبت به آن است.)
[18]
(اصل همه دانش ها: عرفان و شناخت خداوند بلندمرتبه است و این محقّق نمی شود مگر به شناخت مظهر نفس او (پیامبران).)
[19]
(بالاترین حدّ ذلّت و خواری: خارج شدن از سایۀ خداوند رحمان و داخل شدن در سایۀ شیطان است.)
[20]
(بالاترین حدّ کفر: شریک گرفتن برای خدا و اعتماد به غیر او و فرار کردن از قضای او است.)
[21]
(اصل خُسران و زیان: برای کسی است که روزهایش را سپری کند ولی خودش را نشناسد.)
[22]
(بالاترین حدّ تمام آنچه برای تو ذکر کردیم: انصاف است و آن خروج از وَهم و تقلید؛ و جستجو در مظاهر آفرینش خداوند به دیدۀ توحید، و مشاهده کردن در همه امور به چشم تیزبین است. به درستی که ما تو را آگاه کردیم و کلمات حکمت را برای تو صرف کردیم برای آنکه شُکر کنی خداوند پرورش دهندۀ تو در نَفست را و به آن افتخار کنی در میان همۀ عَوالِم.)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر